رقص محلی
رقص محلی، به طور کلی نوعی از رقص بومی است، که معمولاً تفریحی, و بیان کننده یک فرهنگ گذشته یا حال میباشد. اصطلاح رقص محلی تا اواسط قرن بیستم پذیرفته شده بود. سپس این مورد و سایر دسته بندی های رقص زیر سؤال رفت و تمایزات آنها مورد بحث و بررسی قرار گرفت. این مقاله به بررسی راه های ممکن برای دیدن و تعریف آن می پردازد. که چگونه گروه های مختلف می توانند رقص های خود را درک کنند، و چگونه این هنر متولد و توسعه یافت.
این نوع از رقص گونه ای از رقص جهانی بشمار نمیاید. وقتی این رقص ها از یک فرهنگ به فرهنگ دیگر مقایسه می شوند، آنها هیچ جنبش جهانی، شکل، فرم، سبک و عملکرد مشترک ندارند. پس هیچ کدام از این موارد یک رقص را به عنوان یک محلی مشخص نمی کند. ساده ترین رویکرد برای تعریف ممکن است این باشد که بگوییم رقص های محلی رقص هایی هستند که توسط رقصندگان محلی اجرا و شناخته می شوند. با همین استدلال، رقصندگان محلی کسانی هستند که رقص های محلی را اجرا می کنند.
با این حال این تعاریف دایره ای ناکافی هستند. برخی از افراد آنچه را که افراد خارجی به عنوان رقص محلی تعریف می کنند، خودشان رقص های خود را به عنوان محلی معرفی نمی کنند. و برخی از افرادی که چنین رقص هایی را انجام می دهند ، خود را به عنوان رقصنده های محلی معرفی نمی کنند. برخی دیگر کلمه محلی را به طور کامل رد می کنند، زیرا هیچ ارتباطی با کسانی که در این حوزه هستند و یا چه رقصهایی انجام می دهند, ندارند .
مفهوم محلی بودن
از نظر منطق، صفت محلی باید اسم رقص را برای نشان دادن نوع خاصی از رقص، رقصیدن و شاید سبک و یا برخی دیگر از ویژگی های بارز، تغییر دهد. همچنین باید نشان دهد که ایفا کنندگان چه کسانی هستند. با این حال ، اصطلاح رقص محلی، که از اواخر قرن 19ام در حال استفاده مشترک است. معمولاً این نام بر روی رقص توسط کسانی استفاده می شد که خود را متعلق به این گروه نمی دانستند و اطمینان داشتند که آنها می دانند که افراد دیگری محلی هستند. برخی از این ناظران، اجتماعات مردمی را با حضور جمعی از روستاییان، افراد ساده یا عجیب که بی سواد و ناخودآگاه بودند، که ظاهرا سنتهای باستانی و بدوی را ادامه می دادند, توصیف می کردند. چنین نویسندگانی نتیجه گرفتند که رقص های محلی “واقعی” به طور ناشناس ایجاد شده و از شخص به شخص دیگر منتقل می شدند. بسیاری از محققان اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم نوعی سیر تحولات اجتماعی داروینی را فرض کردند و برای رسیدن به رقص های تفریحی مدرن از طریق رقص های محلی موجود، از دوره های تصور شده آغازین از رقصهای محلی، عبور کردند. این نگرش بخشی از یک جهان بینی بزرگتر بود که بعضی اوقات تا آنجا پیش می رفت که گروه های خاصی از مردم از درخت تکاملی انسان را بجای خود و همسالان خود قرار میدهد.
واژه رقص محلی و تحولات آن
جای تعجب نیست که یک واکنش جدی ایجاد شد، و از اواسط قرن بیستم از کلمه محلی، بنا به دلایلی، استفاده از آن اجتناب شده است. بسیاری از گروه های فرهنگی در سراسر جهان خواستار این بودند که هنرهای نمایشی آنها با این اصطلاح توصیف نشود. بنابراین، برخی بایگانی ها و سازمان ها مصلحت دانستند کلمه محلی را به سنتی در نام خود تغییر دهند. به عنوان مثال، در دهه 1960 آرشیو موسیقی فولکلور در دانشگاه ایندیانا به آرشیو موسیقی سنتی تغییر نام داد. به همین ترتیب ، در سال 1980 شورای بین المللی موسیقی محلی، یک سازمان غیرانتفاعی با حمایت یونسکو (سازمان آموزشی ، علمی و فرهنگی ملل متحد) ، نام خود را به شورای بین المللی موسیقی سنتی تغییر داد. که بخش مطالعه آن در مورد رقص در حوزه های محلی گرفته تا مردم شناسی، مطالعه همه اشکال این هنردر یک فرهنگ را شامل میشد.
اگرچه بسیاری از دانشگاهیان در قرن بیست و یکم ازهرگونه استفاده از واژه محلی به دلیل سوء استفاده قبلی و توهین آمیز احتمالی، پرهیز می کردند, کسانی که این اصطلاح را می پذیرند اغلب آنرا به معنای “سنتی” ، “معتبر” یا “از زمان های قدیم” میپندارند. كسانی كه می خواهند از تلقی این فرهنگ بعنوان ایستا اجتناب کنند، ممكن است از استفاده از این اصطلاحات طبقه ای, امتناع ورزند.
بعضی از این رقص ها برای اهداف نمایش مردمی، منظور تقویت هویت ملی، جذب گردشگر یا هر دو مورد گسترش یافته واحیا شده اند حیرت آور میباشند. هرچند کلمه سنتی نیز به راحتی رقصهایی را که از یک زمینه به زمینه دیگر منتقل می شوند، شناسایی نمی کند.
برای یادگیری رقص با ما در ارتباط باشین ارتباط با واتس اپ https://wa.me/+9899003600183
المانهای رقص فولک
وسخن آخر اینکه مهمترین مشخصه رقصهای فولک را میتوان اینگونه ذکر کرد:
- محتوا : بیانگر نوع و شیوه های زندگی قومی وملی، اغلب در بر گیرنده داستانی خاص، دارای نقطه شروع و پایان، المانهای خاص و بارز، گاها شامل نمادها و نشانه ها
- لباس : نحوه پوشش بسیار مهم، دارای المانهای قومی و ملی، رنگبندی های خاص، مرتبط با موضوع، اغلب پوشیده، بیانگر سلیقه های متنوع
- ابزار : استفاده از انواع ابزار و اشیا مربط با زندگی و کار روزمره در این نوع رقص عرف میباشد.
- موسیقی : مشخصا نوع خاصی از موسیقی که به همین نام یعنی موسیقی “سنتی” یا “محلی” معروف است.
- کاراکتر: ایفا کننده رقص یکی از بارزترین مشخصه های این رقص بحساب میاید. چون باید ارتباط و درک عمیقی از این مسئله داشته باشد. در غیر اینصورت کیفیت انتقال اصل داستان، به علت حسی بودن قضیه، دچار اختلال خواهد شد.
